Formacja

Strona w ciągłej konstrukcji – będzie sukcesywnie uzupełniana.
Zapraszamy do współredakcji!

HARCERSKA FORMACJA, czyli prowadzenie chłopca do dorosłości w harcerskiej „Wielkiej Grze” życia („całym życiem” – zajrzyj do zakładki Prawo Harcerskie) to złożony i trudny problem wymagający w realizacji i wrażliwości-empatii i konsekwencji, a przede wszystkim osobistego przykładu wodza-przywódcy, „starszego brata” w relacji do harcerza na kolejnych stopniach jego harcerskiego wzrastania.

Zagadnienia formacji harcerskiej będziemy rozważań na dwóch podstronach tego działu.

Jedną z nich zredagujemy w formie stwierdzeń orzekających: formacja to…, należy tak… itp.

Zatytułujmy ją sobie właśnie:
„Formacja to…”

Drugą redagujmy wspólnie, w formie pytań i problemów otwartych stawianych uczestnikom naszych kursów.

Zatytułujmy ją sobie:
„Problemy formacji”.

Zwróćmy tu przy okazji uwagę na pewien łatwy slogan, ze w harcerstwie „nie należy mówić o wychowaniu – należy wychowywać”. Rzecznicy tego twierdzenia będą go zapewne bronić: na pytanie „Jak wychowywać bez słowa?” odpowiedzą, że „osobistym przykładem i atmosferą pracy”. Pięknie, ale czy tylko? Jest w tej postawie ukryta niewiara w człowieka i możliwość przekonania go do wartości, które chcemy mu przekazać, co rodzi z kolei nieuświadomioną może tendencję do manipulacji. Ja wierzę w człowieka i możliwość przekonania go. A wychowanie „bez słowa” przypomina mi raczej „tresurę”, a nie oddziaływanie „mistrza” w relacji do swojego „ucznia”. A więc nie bójmy się słów! Nie bójmy się gawęd! Nie bójmy się rozmowy wspólnej (np. przełożonego z zastępem) i indywidualnej (przełożonego z konkretnym harcerzem)!